Cyann schrijft wel eens wat en als ze er blij mee is zet ze het hier op en als ze er niet blij mee is moet ze dat eigenlijk ook doen.

0.0. Ervanuitgaande dat poëzie hetgene is dat het onbenoembare weet te omvatten. Het onbenoembare zijnde: Het denken zonder gedachtes. Het denken wat niet moedwillig gebeurt, waar dan ook in het menselijk lichaam. Hetgeen waar geen woorden voor zijn op het moment van denken zelf. 

De portier van het hotel stormt naar binnen. Hij buigt zich voorover over het nachtkastje en klemt zijn vingers om de onderkant van een lamp heen. De portier is gefrustreerd omdat zijn waarheid niet wordt geaccepteerd door de rest. Zijn gezin vind hem maar dom, hij rouwt ze. Hij rouwt ze omdat hij weet dat hij gelijk heeft en de afstand die nu tussen hen in zit niet zijn schuld is, maar de schuld van de waarheid. 

We gingen net wandelen. Ik en Bo en Geert en Miekie. Geert had net even naar nieuws gekregen als ik vorige week vrijdag, en reageerde daar ongeveer hetzelfde op als ik toen.

Ze had geen moedertaal, zei ze.

Het is verschrikkelijk. Oh, wat is het verschrikkelijk. Zeven dagen in Wijk bij Duurstede, waarvan vier in een afgedwongen stilteretraite. De enige persoon die ik vandaag heb gesproken was de klusjesman die drie huizen in de Muntstraat aan het schilderen is. 

´Sorry, I don´t usually ask this, but can I get a cigarette?´ 

Om tien over vijf was het vandaag donker en ik ging naar huis met het idee om nog te gaan skeeleren, maar mijn trein kwam om half vijf binnenrijden op Rotterdam centraal. Ik skeeler liever niet in het donker. Dan ga ik plaatjes draaien, dacht ik daarna, dat kan prima als het donker is. Of misschien pak ik weer een keer mijn stoffige stroeve basgitaar uit zijn hoekje, dacht ik dáárna, dat zou ook wel weer eens leuk zijn. 

Er was eens een Cyann. Ze was een meisje op de kunstacademie, maar werd binnenkort prinses van Tilburg en daar moest ze zich toch even goed op voorbereiden. Ze hield van schrijven, maar liep daar nog wel eens in vast. Tot nu toe hield ze vooral van gedichten schrijven die vooral niet rijmden. 

wat weet jij daar moeilijk te maken

mannen en waarom